"صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد / ور نه اندیشه این کار فراموشش باد"
پی نوشت:
چند وقته که شعرهایی(بیت هایی) رو که به باده خوری مربوط میشن جمع میکنم و تصمیم دارم به مرور اینجا بیارمشون. این که بالا اومده از حافظه و یکی از معروفترین و مهمترینشونه، از خیام، نظامی و صائب تبریزی و... هم دیدم که به مرور اینجا خواهند آمد. بعضی از این اشعار سراینده ی مشخصی ندارند(یا من نمی دونم!)، ولی همانهایی رو که می دونم ذکر می کنم.
